| | | Pero de Armea |
|
| | | Ora vos podess'eu dizer |
 | | | a coita do meu coraçom |
| | | e nom chorass'i log'entom! |
 | | | Pero nom hei end'o poder, |
| 5 | | se vos eu mia coita contar, |
 | | | que pois nom haja de chorar. |
| |
 | | | Hei eu mui gram coit'a endurar, |
| | | pero, se vos dizer quiser |
| | | mia coita e vo-la disser, |
 | 10 | | nom hei poder de m'eu guardar, |
| | | se vos eu mia coita contar, |
| | | que pois nom haja de chorar. |
| |
| | | Mui gram coita vos contarei |
| | | d'amor que sofr[o] e sofri, |
| 15 | | des quand'eu mia senhor nom vi; |
| | | e pero nom me guardarei, |
| | | se vos eu mia coita contar, |
| | | que pois nom haja de chorar. |
|
----- Increase text size ----- Decrease text size
|
|
|
General note: O poeta gostaria de contar as suas mágoas de amor (pois está longe da sua senhora e não pode vê-la), mas sabe que, se o fizer, irá inevitavelmente chorar.
|