João Soares Somesso


Se eu a mia senhor ousasse
por algũa cousa rogar,
rogar-lh'-ia que me leixasse
u ela vivesse morar;
5e rogar-lh'-ia outra rem:
que o pesar que houvess'en
 que todavia mi o negasse,
  
por Deus, e que de mim pensasse,
(de que nunca quiso pensar),
 10e de mia coita se nembrasse,
de que se nunca quis nembrar,
nem Deus, que mi a fez tam gram bem
querer, per que perdi o sem,
e nunca quis que o cobrasse.
  
15E se m'ela, por Deus, mandasse
o que me nunca quis mandar
– que me nom foss'e que ficasse
ali u ela houvess'estar –
a mui gram coita 'm que me tem,
20lhe perdõasse Deus por en
– e mais, se lh'ela mais rogasse!
  
E cuid'eu que lhe perdõasse,
se quisess'ela perdõar
a mim, e nom quant'al achasse
25que lh'eu fige, senom cuidar.
E se lh'esto disser alguém
 que éste mal, diga-lhe quem
quis Deus fazer que nom cuidasse.



 ----- Aumentar letra ----- Diminuir letra

Nota geral:

O trovador não ousa falar com a sua senhora. Mas, se ousasse, pedir-lhe-ia uma conjunto de coisas que explica ao longo da cantiga. Em primeiro lugar, pedir-lhe-ia que lhe permitisse viver perto dela, e que tentasse esconder o desagrado que esse proximidade eventualmente lhe causasse; pedir-lhe-ia também que cuidasse dele e se lembrasse do seu sofrimento - o que ela nunca fez, nem Deus, que, ao permitir que ele se apaixonasse, lhe fez perder irremediavelmente a razão. De resto, se ela lhe pedisse para não partir e para ficar sempre perto dela (o que nunca pediu), Deus deveria igualmente perdoar-lhe as dores que lhe faz sofrer - ou mesmo perdoar-lhe qualquer outra coisa que ela Lhe pedisse. O trovador está seguro que Deus a perdoaria, se ela lhe quisesse perdoar a ele, não algo errado que tenha feito, mas o simples facto de sempre pensar nela. E se porventura alguém a tentasse convencer que isto (pensar nela) é muito errado, ela deveria perguntar a essa pessoa se há no mundo alguém que não pense.



Nota geral


Descrição

Cantiga de Amor
Mestria
Cobras uníssonas
Mozdobre imperf. (vv. 1 e 2 de cada estrofe, exceto em I);
pensasse/ pensar (II), mandasse/ mandar (III), perdõasse/ perdõar (IV); (em I, vv. 2 e 3) rogar/ rogar-lhe-ia
(Saber mais)


Fontes manuscritas

A 23, B 116

Cancioneiro da Ajuda - A 23

Cancioneiro da Biblioteca Nacional - B 116


Versões musicais

Originais

Desconhecidas

Contrafactum

Desconhecidas

Composição/Recriação moderna

Desconhecidas