Cantiga original Quand'hoj'eu vi per u podia ir
|
Quand'hoj'eu vi per u podia ir | a essa terra u é mia senhor, | e u eu d'ir havia gram sabor | e me dali nom podia partir, | chorei tam muito destes olhos meus | que nom vi rem e chamei muito Deus! | |
Preto fui en, que podera chegar, | se eu ousasse, ced'u ela é; | mais houvi gram coita, per bõa fé, | e pois dali me nom ousei quitar, | chorei tam muito destes olhos meus | que nom vi rem e chamei muito Deus! | |
Por mal de mim hoj'eu o logar vi | per u iria, se ousasse, alá; | pero m'ela nom fez bem, nem fará, | catand'alá, direi-vos que fiz i: | chorei tam muito destes olhos meus | que nom vi rem e chamei muito Deus | |
que me valess'; e nom quis El assi, | nem me deu rem de quanto lhe pedi! |