| | | Pero da Ponte |
|
| | | Pois de mia morte gram sabor havedes, |
| | | senhor fremosa, mais que doutra rem, |
| | | nunca vos Deus mostr'o que vós queredes, |
| | | pois vós queredes mia mort'; e por en |
| 5 | | rog'eu a Deus que nunca vós vejades, |
| | | senhor fremosa, o que desejades. |
|
| | | Nom vos and'eu per outras galhardias, |
| | | mais sempr'aquesto rogarei a Deus: |
| | | em tal que tolha El dos vossos dias, |
| 10 | | senhor fremosa, e e[m] nada nos meus. |
| | | Rog'eu a Deus que nunca vós vejades, |
| | | senhor fremosa, o que desejades. |
|
| | | E Deus [que] sabe que vos am'eu muito, |
| | | e amarei enquant'eu vivo for, |
| 15 | | El me leix'ante por vós trager luito |
| | | ca vós por mi; [e] por en mia senhor |
| | | rog'eu a Deus que nunca vós vejades, |
| | | senhor fremosa, o que desejades. |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: Falsa cantiga de amor, de notável musicalidade, que tem andado afastada do cancioneiro satírico, quando é aí que deve encontrar o seu lugar. Mantendo elementos característicos da cantiga de amor (nomeadamente o vocativo senhor fremosa), a composição é, na verdade, uma espécie de original contra-ataque aos desdéns de uma dona: se ela deseja a sua morte, o trovador pede a Deus, não só que nunca lhe dê tal prazer, como que seja ela a morrer primeiro (ou que seja ele a trazer luto por ela, na curiosa expressão utilizada na última estrofe).
|