| | | João Soares Somesso |
|
 | | | Ben'o faria, se nembrar |
| | | se quisesse já mia senhor |
 | | | como mi a tort'há desamor, |
| | | e me quisesse perdõar: |
 | 5 | | ca nunca lh'eu mal mereci, |
| | | mais fez-mi-a Deus, des que a vi, |
 | | | sen'o meu grado muit'amar. |
|
 | | | Pero lhe nunca mal busquei, |
| | | hei-lh'ora de buscar perdom, |
| 10 | | ca me quer mal de coraçom. |
 | | | E nom osm'hoj'eu, nen'o sei, |
 | | | per que me lhe possa salvar, |
 | | | que lhe nunca figi pesar; |
 | | | mais nom quer oir mia razom. |
|
 | 15 | | E macar me quisess'oir, |
 | | | nom lh'ousaria i falar; |
 | | | e por esto nom poss'osmar |
 | | | rem per que eu possa guarir. |
 | | | Ca nom hei doutra rem sabor |
 | 20 | | erg'em viver u ela for: |
| | | e desto m'hei sempr'a guardar. |
|
| | | E guardar-m'hei de a veer, |
 | | | pero nom desejo muit'al. |
 | | | Mais se me Deus cedo nom val, |
| 25 | | muit'hei gram coita de sofrer: |
| | | pois m'ela perdõar nom quer, |
 | | | Deu'lo sabe que m'é mester |
 | | | mui mais mia morte ca viver. |
|
----- Aumentar letra
|
|
|
Nota geral: O trovador começa por dizer que a sua senhora faria bem em lembrar-se da injustiça que lhe faz não gostando dele e deveria perdoar-lhe o facto de gostar dela - pois foi Deus que, contra a sua vontade, fez com que a amasse. Acredita, na verdade, que, se bem que nunca lhe tenha errado, deve pedir o seu perdão, já que ela o detesta - embora não faça ideia de como o fazer, já que nunca a magoou e mesmo assim ela não o quer ouvir. E se porventura quisesse, ele também não ousaria falar-lhe de tal assunto, logo não encontra solução para o caso. Assim, e embora tudo o que queira seja estar perto dela, vai evitá-lo, como vai evitar vê-la. Só Deus lhe poderá valer: se ela não lhe perdoar, a morte é tudo quanto deseja.
|