| | | Airas Nunes |
|
 | | | Oí hoj'eu ũa pastor cantar |
 | | | u cavalgava per ũa ribeira, |
 | | | e a pastor estava senlheira |
 | | | e ascondi-me pola ascuitar; |
| 5 | | e dizia mui bem este cantar: |
 | | | "Sô lo ramo verd'e frolido |
 | | | vodas fazem a meu amigo, |
| | | e choram olhos d'amor". |
|
| | | E a pastor parecia mui bem, |
| 10 | | e chorava e estava cantando, |
 | | | e eu mui passo fui-mi achegando |
 | | | pola oír e sol nom falei rem; |
| | | e dizia este cantar mui bem: |
 | | | "Ai estorninho do avelanedo, |
| 15 | | cantades vós e moir'eu e pen' |
| | | e d'amores hei mal". |
|
| | | E eu oí-a sospirar entom, |
| | | e queixava-se estando com amores, |
 | | | e fazi'[ũ]a guirlanda de flores, |
 | 20 | | des i chorava mui de coraçom |
| | | e dizia este cantar entom: |
 | | | "Que coita hei tam grande de sofrer: |
| | | amar amig'e non'ousar veer! |
 | | | E pousarei sô lo avelanal". |
|
| 25 | | Pois que a guirlanda fez a pastor, |
 | | | foi-se cantando, indo s'en manselinho, |
| | | e tornei-m'eu logo a meu caminho, |
 | | | ca de a nojar nom houve sabor; |
| | | e dizia este cantar bem a pastor: |
 | 30 | | "Pela ribeira do rio |
| | | cantando ia la virgo |
| | | d'amor: |
| | | «quem amores há |
| | | como dormirá, |
 | 35 | | ai bela frol?»". |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: Como em várias outras das suas composições, também nesta pastorela Airas Nunes retoma, no final de cada estrofe, refrães de quatro cantigas de amigo de outros autores. Indicamos, em nota, aquelas que tem sido possível identificar. De qualquer forma, este facto confundiu certamente o copista de B, que colocou iniciais de princípio de cantiga no segundo refrão e no terceiro, e igualmente Colocci, que lhes atribuiu numeração independente.
|