Pesquisa no glossário → (linha 5)
|
| |
| | | Afonso Pais de Braga |
|
 | | | Ai mia senhor! quer'eu provar ← |
| | | se poderei sem vós viver ← |
| | | e veerei se hei poder ← |
| | | d'algũa vez sem vós morar; ← |
 | 5 | | pero sei o que mi averrá, ← |
 | | | ca mil vezes o provei já ← |
 | | | e nunca o pud'acabar. ← |
|
| | | Pero quero-o começar ← |
 | | | e forçar i meu conhocer ← |
| 10 | | e sei de mi como há seer ← |
 | | | - e ca vos hei pois a rogar, ← |
| | | e quam pouco mi durará ← |
 | | | mia sanh'e quam bem mi será ← |
| | | se vos posso desensanhar ← |
|
 | 15 | | escontra mi, que vos pesar ← |
| | | nunca fiz, nem cuid'a fazer, ← |
| | | mais sei-vos tam gram bem querer, ← |
| | | que vos faz contra mi queixar; ← |
| | | e pois mi Deus poder nom dá ← |
| 20 | | que vos desame, assi m'hei já ← |
 | | | vosc'a perder, por vos amar. ← |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: O trovador quer tentar afastar-se da sua senhora, indo para outro lugar, mas sabe, por anteriores tentativas, que dificilmente o conseguirá. Embora o vá tentar, antecipa o que lhe acontecerá: pouco durará o seu afastamento e voltará de novo para tentar desta vez que a senhora seja menos rigorosa a seu respeito e aceite o seu amor, que agora a incomoda.
|