Pesquisa no glossário → (linha 11)
|
| |
| | | João Airas de Santiago |
|
| | | Ũa dona, nom dig'eu qual, ← |
 | | | nom aguirou ogano mal: ← |
 | | | polas oitavas de Natal, ← |
 | | | ia por sa missa oir, ← |
 | 5 | | e [houv'] um corvo carnaçal, ← |
| | | e nom quis da casa sair. ← |
|
 | | | A dona, mui de coraçom, ← |
| | | oíra sa missa entom, ← |
 | | | e foi por oír o sarmom, ← |
 | 10 | | e vedes que lho foi partir: ← |
 | | | houve sig'um corv'a carom, ← |
| | | e nom quis da casa sair. ← |
|
 | | | A dona disse: - Que será? ← |
 | | | E i o clérig'está já ← |
 | 15 | | revestid'e maldizer-m'-á ← |
| | | se me na igreja nom vir. ← |
 | | | E diss'o corvo: – Quá, cá; ← |
| | | e nom quis da casa sair. ← |
|
| | | Nunca taes agoiros vi ← |
| 20 | | des aquel dia em que naci ← |
 | | | com'aquest'ano houv'aqui; ← |
 | | | e ela quis provar de s'ir ← |
 | | | e houv'um corvo sobre si ← |
| | | e nom quis da casa sair. ← |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: João Airas regressa ao universo dos agoiros, nesta bem humorada sátira contra uma mulher adúltera, baseada numa série de equívocos sobre o "corvo" que a teria impedido de ir à missa.
|