| | | Lopo |
|
| | | Bem vej'eu que dizia mia senhor |
| | | gram verdade no que mi foi dizer, |
| | | ca já eu dela querria haver |
| | | est'e terria-lho por grand'amor: |
| 5 | | que sol quisesse comigo falar; |
| | | e quitar-m'-ia de lh'al demandar. |
|
| | | E bem entendo que baratei mal |
| | | do que lhi foi dizer, ca des entom |
| | | nom falou migo, se Deus mi perdom; |
| 10 | | e tanto mi fezess'hoj'e nom al: |
| | | que sol quisesse comigo falar; |
| | | e quitar-m'-ia de lh'al demandar. |
|
| | | E bem entendo que fiz folia; |
| | | e dizem verdade por ũa rem: |
| 15 | | "do que muito quer, a pouco devém"; |
| | | atal foi eu, ca já filharia |
| | | que sol quisesse comigo falar; |
| | | e quitar-m'-ia de lh'al demandar. |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: Tudo o que o trovador pediria à sua senhora é que acedesse a falar com ele. Isso o contentaria e nada mais lhe iria pedir, até porque "quem tudo quer, tudo perde", como conclui na estrofe final.
|