| | | João Baveca |
|
| | | U vos nom vejo, senhor, sol poder |
| | | nom hei de mim, nem me sei conselhar, |
| | | nem hei sabor de mi, erg'em cuidar |
| | | em como vos poderia veer; |
| 5 | | e pois vos vejo, maior coita hei |
| | | que ant'havia, senhor, porque m'hei |
|
| | | end'a partir. E quem viu nunca tal |
| | | coita sofrer qual eu sofro? Ca sem |
| | | perç'e dormir. E tod'esto mi avém |
| 10 | | por vos veer, senhor, e nom por al! |
| | | E pois vos vejo, maior coita hei |
| | | que ant'havia, senhor, porque m'hei |
|
| | | end'a partir. E por en sei que nom |
| | | perderei coita, mentr'eu vivo for, |
| 15 | | ca, u vos eu nom vejo, mia senhor, |
| | | por vos veer, perç'este coraçom. |
| | | E pois vos vejo, maior coita hei |
| | | que ant'havia, senhor, porque m'hei |
|
| | | end'a partir, mia senhor, e bem sei |
| 20 | | que d'ũa destas coitas morrerei. |
|
----- Aumentar letra ----- Diminuir letra
|
|
|
Nota geral: Quando não está com a sua senhora, o trovador sofre e não pensa senão em arranjar uma maneira de a ver. Mas quando está com ela, a perspetiva de ter de a deixar faz aumentar o seu sofrimento. Por um motivo ou pelo outro, decerto morrerá.
|